English (en)
አማርኛ (am)Italiano (it)русский (ru)
العربية (ar)kikuyu / kikamba (ki)Kinyarwanda (rw)
Armãneaşce (av)Қазақ тілі (kk)slovenčina (sk)
български (bg)Kyrgyz (ky)slovenščina (sl)
Bosanski (bs)Lingala (ln)shona (sn)
cebuano (cb)lietuvių kalba (lt)shqip (sq)
Česky (cs)Dholuo (luo)srpski (sr)
dansk (da)Luhya (luy)Kiswahili (sw)
Deutsch (de)Latviešu (lv)தமிழ் (ta)
Dhanwar (dh)malagasy (mg)ትግርኛ (ti)
ελληνικά (el)македонски (mk)türkmen (tk)
English (en)myanma bhasa (my)tok pisin (tp)
esperanto (eo)Bokmål (nb)Türkçe (tr)
Español (es)नेपाली (ne)Татарлар (tt)
فارسى (fa)Nederlands (nl)Українська мова (uk)
suomi (fi)Chicheŵa (nya)اُردو (ur)
tagalog (fil)Runyankole (nyn)O‘zbek tili (uz)
Français (fr)Polski (pl)Venda (ve)
Hrvatski (hr)افغانستان (ps)简体中文 (zh)
Magyar (hu)Português (pt)
Bahasa Indonesia (id)limba română (ro)

2.26 Poprzez Jego zmartwychwstanie możliwym stało się przebaczenie grzechów wszystkich ludzi.

Jeśli w to wierzymy, będziemy głosić to całemu światu. Zmarł i zmartwychwstał jako reprezentant wszystkich ludzi i dlatego tę dobrą nowinę należy głosić wszystkim rodzajom i wszystkim rasom ludzkim. Przedstawiciele wszystkich narodów w perspektywie zostali pokropieni Jego krwią (Iz 52:15), dlatego musimy rozpowszechniać tę wiedzę pośród wszystkich ludzi, zarówno poprzez zbiorowe, jak i osobiste głoszenie. Łukasz 24:48 mówi po prostu, że uczniowie byli świadkami zmartwychwstania oraz faktu, że przebaczenie i zbawienie były potencjalnie dostępne dla wszystkich. Analogiczne zapisy w Ewangeliach Mateusza i Marka mówią, że nakazano im iść i dawać świadectwo o zmartwychwstaniu na całym świecie. Połączywszy je razem, staje się rzeczą jasną, że skoro szczerze dajemy świadectwo zmartwychwstaniu w swojej własnej wierze, to częścią i działem tego jest świadczenie o tym w naszym małym świecie.

Jego zmartwychwstanie jest nakazem do głoszenia. Piotr, zapytany o powód nieustannego głoszenia, kiedy było to rzeczą zakazaną, powiedział, że jest posłuszny Bożemu poleceniu, według którego Jezus zmartwychwstał (Dz 5:29-32). Bóg nie dał szczególnego polecenia odnośnie dawania świadectwa (chociaż dał takie Chrystus); ze struktury wypowiedzi Piotra wynika, że fakt wzbudzenia Chrystusa z martwych przez Boga, jest de facto poleceniem Boga, aby dawać świadectwo, któremu musimy być posłuszni.

Piotr wiedział, że Jezus został wskrzeszony, spotkał Go i „ucieszył się” na Jego widok, w pewien sposób radośnie ogłosił te nowinę innym. Ale „Szymon Piotr...usłyszawszy, że Pan jest, przepasał się szatą, był bowiem nagi, i rzucił się w morze” (J 21:7), spotkał potem Pana i zapewne omówili kwestię wyparcia się Pana przez Piotra. Ponownie, przy ognisku, trzykrotne „miłujesz mnie?” potwierdziło wyparcie się Piotra, a trzykrotne polecenie „paś owieczki moje” dowiodło jego całkowitego przywrócenia do łaski. Miłosierdzie zawarte w tym opisie sprawia, że wydaje się iż wówczas, po raz pierwszy Piotr spotkał zmartwychwstałego Pana. Ale oczywiście tak nie było. Pewnie chodzi o to, że tak jak my, teoretycznie możemy wiedzieć o zmartwychwstaniu Chrystusa i możemy być tego pewni. Ale osobiste wskazania, jeżeli chodzi o wyznanie grzechu i służbę wskrzeszonemu Panu mogą nie wywierać na nas wrażenia, do tego stopnia, że w rzeczywistości nie akceptujemy faktu, że Chrystus powstał z martwych, chociaż w teorii wiemy o tym i wyznajemy to.

Ponieważ Pańskie zmartwychwstanie umożliwiło nam przebaczenie grzechów (1 Kor 15:17), dlatego Piotr na tej podstawie wzywa do opamiętania i przeznaczenie dzieła Pana dla ludzi przez chrzest w Jego śmierć i zmartwychwstanie (Dz 2:31-38; 3:15,19 „przeto”). Podobnie Paweł: „Lecz ten, którego Bóg wzbudził...przez [z powodu] tego [człowieka i Jego zmartwychwstania] zwiastowane nam bywa odpuszczenie grzechów” (Dz 13:37,38). Z powodu Imienia danego Panu, zbawienie stało się możliwe (Dz 4:12 prw. Fpl 2:9). „Bóg...wzbudziwszy Syna swego, posłał go, aby wam błogosławił, odwracając każdego z was od złości waszych” (Dz 3:36); „Bóg ojców naszych wzbudził Jezusa...jego wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby dać [tzn. zainspirować] Izraelowi możność upamiętania się i odpuszczenia grzechów” (Dz 5:30,31). Pańskie zmartwychwstanie zapewniło przebaczenie grzechów wszystkim tym, którzy utożsamiają się z nim przez chrzest w Niego, a tym samym jest nakazem do głoszenia Go, jeśli w to wierzymy. Uczniom przykazano iść i głosić zmartwychwstałego Chrystusa, dlatego wymagany odzew pociąga za sobą skruchę, przyjęcie przebaczenia i chrzest (Łk 24:46). Głoszenie jest wspierane przez Jego zmartwychwstanie (1 Kor 15:14). Chrzest wybawia nas „przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa” (1 Pt 3:21 prw. Rz 4:25; Kol 2:13). My, którzy martwi tkwiliśmy w grzechach, zostaliśmy „ożywieni wraz z Chrystusem” (Ef 2:5). Jeśli wierzymy w zmartwychwstanie Chrystusa opamiętamy się, wyznamy nasze grzechy i poznamy Jego przebaczenie. Podobnie wiara w Jego Zmartwychwstanie i wyznanie grzechów zestawione są w Liście do Rzymian 10:9,10, jako czynniki istotne dla uzyskania zbawienia. Ponieważ On został wskrzeszony, dlatego my przestaniemy grzeszyć (1 Kor 6:14). Nie możemy dobrowolnie grzeszyć wierząc w przebaczenie, które umożliwiło Jego zmartwychwstanie. Ludzie powinni opamiętać się nie tylko z powodu nadchodzącego dnia sądu, ale ponieważ Bóg nakazał nam opamiętanie, ofiarował / zainspirował wiarę w Jego Przebaczenie przez zmartwychwstanie Chrystusa (Dz 17:30,31). Pusty grób i wysławienie Pana oznaczają, że powinniśmy zainspirować własne opamiętanie, stanowią również nakaz do pójścia i dzielenia tej dobrej nowiny z grzesznym światem, wzywając go do opamiętania i chrztu, aby mógł mieć udział w przebaczeniu, które umożliwia Jego zmartwychwstanie. Ponieważ Pan był naszym reprezentantem, to w Jego zmartwychwstaniu dostrzegamy swoje. Dlatego narodzimy się ponownie ku żywej i obfitej nadziei przez utożsamianie się ze zmartwychwstałym Jezusem Chrystusem (1 Pt 1:3). Etiopski eunuch czytał o swoim reprezentancie Zbawicielu, a był jak On bezdzietny, pośrodku pustyni; kiedy uświadomił to sobie, zapragnął przyjąć chrzest w Niego. Zrozumienie reprezentacyjnej natury śmierci Pańskiej zainspiruje odpowiedź poprzez chrzest, a moc tego faktu trwa po jego dokonaniu.

Ponieważ Chrystus został wskrzeszony, nie wierzymy, ani nie głosimy „daremnie” (1 Kor 15:14). Ponieważ powstał z martwych, dlatego „Opamiętajcie się nareszcie i nie grzeszcie” (15:34) – bo jest On naszym reprezentantem. Trudzimy się dla Niego, ponieważ nasza wiara nie jest „daremna” (:2,14), dlatego nasz trud nie jest „daremny” (:58), ponieważ motywuje go Jego zmartwychwstanie. Łaska pozwalająca wierzyć w zmartwychwstanie Jezusa oznaczała, że Paweł „daleko więcej pracował” (:10), dlatego może nam kazać podążać za swoim przykładem – wytężonej pracy wspartej przez tę samą wiarę, że Pan zmartwychwstał (:58). Paweł napomina do modlitwy „za wszystkich ludzi”, ponieważ „Chrystus Jezus...siebie samego złożył za okup za wszystkich” przez co stał się jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi (1 Tym 2:1-6). Przez to, co umożliwił wszystkim, powinniśmy modlić się za wszystkich, aby nastały takie okoliczności, które umożliwią rozpowszechnianie wszystkim ludziom zbawienia w Jezusie dla wszystkich.


previous chapter previous page table of contents next page